Deel 8

Afgelopen weekend zijn we naar een vriendin van Anna geweest in Tumanitenda.
Een heel klein plaatsje landinwaarts.
Zij is getrouwd met een Gambiaan en deelt deze man met een een Gambiaanse vrouw, heel normaal hier (misschien in Nederland toch ook maar invoeren, scheelt heel wat stiekem gedoe voor heel veel mensen).
De hele familie woont in een compound met een stuk of tig kinderen, paar kippetjes een moestuin, oja en natuurlijk een antenne voor de lcd -tv.
Momenteel bouwt zij een klein kliniekje waar vrouwen kunnen bevallen en gecontroleerd worden tijdens en na hun zwangerschap. Een aanwinst voor de gemeenschap, verder is er niets in de buurt. Het is al snel een half uur rijden met de auto voor je bij een ziekenhuis( je) bent. We hebben de dorpsverloskundige mogen ontmoeten, een oudere, kromlopende dame in traditionele kleding, leuk.
Niks geen geen echo's, CTG apparaten of welk instrument dan ook. Hooguit een ouderwetse toeter en 2 mensenhanden, oja en heel veel ervaring.
We waren daar met nog een aantal andere Nederlanders, waarvan we inmiddels de meeste wel kennen. Gezellig kletsen, borrelen en eten. Een traditioneel Gambiaans gerecht dommeda (rijst met een soort pindasaus en kip) op natuurlijk de Gambiaanse manier, met z'n allen eten uit een schaal en bij uitzondering, wij met een lepel.
Voor het eten hebben we avontuurlijk gezwommen in de rivier, een zijtak van de Gambia rivier. Heb toch maar even heel voorzichtig gevraagd wat voor soort dieren er in dat gebied zoal voorkwamen, maar ik werd ervan verzekerd dat ik geen hippo of krokodil tegen zou komen tijdens mijn overtocht. Het is goed om mensen te kunnen vertrouwen......en dat maakt het zwemmen ook wel wat prettiger.
Het was echt heel bijzonder en zeker een van de mooiste plekjes van Gambia tot nu toe.

Ik betrap mezelf er op dat ik steeds vaker aan de vertrekdatum moet denken. Hoeveel dagen zijn er nog over? Wat kunnen we nog allemaal doen?
Wat ga ik allemaal missen en wat niet?
Eerlijk is eerlijk, we missen Nederland niet en we zouden het best nog een tijd uit kunnen houden hier. Maar goed 6 weken Gambia is ook een hele mooie tijd.
Ik besef nu al dat we in die weken hele mooie/goede dingen hebben kunnen doen;
het land een beetje hebben leren kennen, heel veel mensen hebben mogen ontmoeten en een hele fijne en bijzondere tijd met Anne hebben doorgebracht.
Anna is een bijzondere lieve vrouw en probeert al jaren met heel veel passie Tanka Tanka zo goed mogelijk te laten draaien, dit natuurlijk gepaard gaande met de velen ups en downs......tja de aanhouder wint zullen we maar zeggen.
Het laatste goede nieuws is dat er ook nu weer positieve ontwikkelingen zijn.

Volgende week dinsdag hebben we ons afscheidsfeestje in Tanka Tanka.
Als we goedkeuring hebben van het ministerie slachten we 2 geiten ( daar hebben we toch alleen maar last van en er zijn er genoeg..... ) en zorgen we voor heerlijke maaltijd voor alle patiënten. Dat slachten laat ik overigens graag aan de kok over.
We slaan een paar meloenen in en natuurlijk minti miniti's ( snoepjes ).
We nemen een cd- speler mee en leuke dansmuziek, gegarandeerd dat het een succes wordt.
Vandaag met een arts gesproken, ik wilde graag dat hij ook even naar een aantal wonden van patiënten keek die ik nu al dagen/ weken behandel.
Sommige met succes, maar een aantal worden alleen maar slechter en zouden eigenlijk chirurgisch behandeld moeten worden.
Nou ja erg veel wijzer werd ik van die man niet, ik moet de wonden opstoppen met honing en volgend week ( terwijl ik nu al weet dat die kans heel klein is) zou hij er weer even naar kijken.

Elles is een uur bezig geweest met een patiënte die een aanval had van angst/ paniek en woede. De patiënt was niet te kalmeren of gerust te stellen, scheurde al haar kleren van haar lijf en gebruikte al haar kracht. Het was heel heftig; uiteindelijk hebben ze haar rustgevende medicatie gespoten ( daar was 5 man voor nodig). Slapend hebben we haar achter gelaten, hopende op een betere dag morgen....... Dit betekende wel dat veel andere patiënten ook van slag zijn. Patiënten reageren altijd sterk op elkaar. Veel troosten, praten en heel veel geduld hebben. Geen probleem!!!!!!

Morgen komen Corrie en onze moeder. We zijn zo benieuwd hoe zij dit alles gaan beleven. Natuurlijk zijn zij ook bij ons afscheidsparty, patiënten hebben allerlei cadeautjes voor hun gemaakt en oefenen hun namen.
We gaan wat leuke uitstapjes maken en natuurlijk heerlijk relaxen aan zee.
We gaan er nog een mooie laatste week van maken! Foto's plaatsen is soms lastig en duurt een eeuwigheid, maar ik beloof jullie dat er weer een paar mooie bij zitten.

(Elles)
Lieve mensen van kantorenpark Soetelieve Den Bosch. Deze week is het sponsorgeld van jullie hier binnengekomen. Direct is er van alles in gang gezet. Een loodgieter voor nieuwe kranen in het toilet en douchestangen in de douches. Een aannemer voor het bouwen van wasbakken op de grond waar we ook stenen voor moesten kopen en een schilder voor de muren rond Tanka Tanka zowel binnen als buiten. Ook zijn buitenkranen gerepareerd. SUPER!!!!!! Heel hartelijk dank namens Anna Bouman (van de stichting) ik heb wat foto's voor jullie gemaakt zodat jullie kunnen zien wat er met het geld gebeurt. De boot met lakens is onderweg en deze zijn ook heel erg nodig. De Dermel zalf wordt nog steeds heel nuttig besteedt en we zien echt verbetering.
Ik vind het echt fantastisch dat jullie mij/Tanka Tanka steunen. Ook mooi om zelf te kunnen zien dat het geld direct goed besteed wordt. Dank!!!!!

Veel liefs van ons, Elles en Mireille

Nb. geen goedkeuring van de minster voor het slachten van de geiten....
Dan maar de kippen van Anna, laat haar dit deel dus voorlopig niet lezen!