Deel 3;

Lieve allemaal,

Na wat lichamelijke inburgeringsproblemen van maag, darmen en andere aanverwante lichaamsdelen komen we steeds meer op gang. Dat wil dan wel zeggen op de Gambiaanse manier, slow, slower, slowest. Vanmorgen visite van familie apen, stuk of 10, in de tuin gehad. Heel bijzonder. Later op de dag vroeg iemand ons of wij dat niet hadden thuis... Neeee, alleen mussen en merels; zo saai...

Net weer gesproken met de Gambiaanse automonteur, Sedecan, van Anna die 3 jaar in Duitsland heeft gestudeerd en ook nog 4 weken in Nederland is geweest. Hij vond Duitsland niet zo heel gezellig maar heeft er wel veel geleerd. Nederland was veeeel fijner!!!!!!
Hij heeft hier een opvang voor jongeren opgestart waar ze kunnen leren voor automonteur. (Heel handig omdat behalve de auto van de president en zijn ministers) alle auto's kapot zijn. Daarnaast heeft hij een kleuterschool opgezet. Allemaal op eigen terrein. Hij vindt dat de bewustwording van verantwoordelijkheid van je eigen leven bij je zelf ligt en dat je bij de jeugd moet beginnen. Iets wat voor ons heel vanzelfsprekend is. En dat is nu juist het hele probleem is wat bij (bijna) alle Gambianen ontbreekt.

Vandaag onze eerste "groepstherapie" in Tanka Tanka. Iets wat wel op papier stond maar even was vergeten uit te voeren. Alle patiënten werden met trommels naar de de therapieruimte gehaald. We moesten ons voorstellen en het werd door een patiënt verteld in het madinka's. Als een patiënt iets wilde vertellen ging hij in het midden staan en mocht de ( Advance) bal vast houden, nadien werd er voor de patiënt geapplaudisseerd. Je kon duidelijk zien dat het de patiënten goed deed en er werd ook gelachen. 1 Vrouw die dagen niet had gesproken ging ook in het midden staan en vertelde dat ze niet alleen maar verdrietig was toen ze gisteren niet werd opgehaald om naar huis te gaan, maar nu blij was, want vandaag komt haar broer haar als nog ophalen, ze iedereen bedankte. Ook zijn de eerste wonden behandeld met door ons meegenomen dermel crème/zalf.
Veel patiënten hebben allerlei wonden en huidproblemen, maar er zijn nauwelijks middelen om die te behandelen.
Allebei hebben we Gambiaanse namen gekregen, Mireille kunnen ze helemaal niet uitspreken dus ik heet Maimuna ( naar de grootmoeder van de kokkin )en Elles heet voortaan Isha, dezelfde naam als een patënt.
Terugweg was een hele toer, eerst een stuk lopen ( gelukkig hadden we de hoedjes bij ons)en toen met de taxi, de 2 toubhabs( blanken) hebben zich lekker laten oplichten.........weer wat geleerd!

En verder:..........zijn we dus nog steeds niet gewend aan de hitte, het is de hele dag zweten en stinken, maar dat doet iedereen hier, dus we vallen niet op. We slapen met de waaier aan, maar ook 's nachts valt regelmatig de stroom uit. Gisteren hadden we geen van beide, geen water en geen stroom de hele dag. We hebben met een emmer water gewassen en 's avonds lopen we met kaarsjes en zaklantaarns rond het huis. Als de solar goed opgeladen is kunnen de lampjes aan.
Vanavond koken we zelf, prutje groeten met kip en noodles. Onze buiken zijn weer rustig( voor the time beïng).

De eerste week zit er bijna op, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe belevenissen, want die zijn er genoeg.
Dikke kus en wordt vervolgd